Çocuklar İçin Sunulan Psikolojik Terapi Yöntemleri

Daha önce hiç kıskançlık duygusunu hissettiğiniz oldu mu? Bir olayı, kişiyi ya da sahip olamadığınız bir eşyayı. Tabi ki de olmuştur dediğinizi duyar gibiyim.. Kıskançlık bir kişinin veya bir ilişkinin kaybedilmesinden korkulan, ya da başkasının sahip olduğuna kendisinin de sahip olması gerekiyormuş hissini yaşatan karmaşık bir duygudur ve her duygu gibi bu da çok normal ve yaşanılabilir kısımdadır. Tabi gün içinde ki akışı, ruh halini ve yaşam düzenini olumsuz etkilememek şartı ile. Peki hiç küçükken kardeşinizi kıskandığınızı hatırlıyor musunuz? Ne yapmıştınız? Nasıl hissetmiştiniz? 

Bebek hayata gözlerini açtığında genellikle ilk bağ kurduğu kişiler anne ve/veya babaları olur. Tüm ilgi bebeğin üzerindedir. İhtiyaçları mükemmel bir şekilde karşılanıyor ve ilgi genel anlamda hep çocuğun üzerindedir. Bu çocukluk evresinde de böyle devam ederken bir anda eve yeni biri gelir. Çocuk önce onu gelip giden bir misafir olarak tanımlar duyarsız kalır. Sonra bakar ki gelen minik bebeğin hiçbir yere gitmeye niyeti yoktur ve çocuk biricik anne/babasının minik bebeğe de ilgi gösterip onu da sevmeye başladığını gözlemler. Bu sefer de kaybetme korkusu hissini yaşamaya başlar. Bu his çok tanıdık ve hoş bir his değildir bu yüzden çocuk nasıl baş edeceğini bilemez ve bunu davranışlarında ki değişiklikler ile ailesine anlatmaya çalışır. Her söylenene hayır demeye başlayarak, öfke patlamaları yaşayarak, yemek yemeye karşı olan ilgisini kaybederek, kardeşine vurarak, çevresinde ki eşyalara zarar vererek, annesinden ayrılmak istemeyerek ya da annesinden uzaklaşarak, yeniden meme emmek isteyerek, ya da tuvalet eğitimi almış bir çocuk için yeniden altına yapmaya başlayarak ben bu yeni duruma alışamadım ve kıskanıyorum demeye çalışır. 

Ebeveyn gözünden baktığımızda ise durum; çocuğum çok değişti, hırçınlaştı. Sürekli paçamda benden hiç ayrılmıyor, okula gitmek istemiyor, hiç yemek yemiyor, sürekli mızmızlanıyor ve çok mutsuz, kardeşine vurmaya başladı ama bir yandan da kardeşini çok seviyor, koruyup kolluyor da olarak tanımlanabiliyor. 

Peki bu süreç daha kolay nasıl geçirilebilir? Öncelikle ebeveyn beklentisine bir bakmak lazım. Eğer siz sevgili ebeveynler hiç tartışma olmasın, hiç kıskanmasın, kıskanılacak ne var biz de kardeşlerle büyüdük der iseniz hayal kırıklığına uğrama ve çaresiz hissetme ihtimaliniz çok yüksek. Tabiki anlaşmazlıklar olabilir. Önemli olan dozu ve sizin nasıl tepki verdiğiniz. Kardeş tartışmalarında taraf ya da hakim olmadan soruna yaklaşmak, çocuğun hayatında ki rutinlerin kardeşle birlikte değişmemesi, aile etkinlik saatlerinin var oluşu, çocuğun duygu ve düşüncelerini anlamaya yönelik yaşına uygun konuşmalar yapmak, hatalı davranışlarını anlamasına yönelik sağlıklı tutumlar takınmak süreci daha sağlıklı yönetmenize fayda sağlayacaktır. 

Tüm bu yaklaşımları benimseyip hala çocuğumun davranışlarında sorun var, çok huysuz ve öfkeli, kekelemeye ve altına yapmaya başladı, yürümeyi bıraktı gene emekliyor, konuşmuyor, beni hiç bırakmıyor diyor iseniz mutlaka bir uzmana danışmakta fayda olacaktır. 

Sevgı ve sağlıkla kalın. 

Uzman Klinik Psikolog

Cansu Kurultay